PODEMOS?

Ο πρώτος μήνας του 2015 περιλαμβάνει τρία πολυ σημαντικά γεγονότα.Το πρώτο είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και η κυβέρνηση συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ (ίου). Το δεύτερο είναι η εξάπλωση του ισλαμικού φανατισμού στην Ευρώπη με τα γεγονότα της Γαλλίας. Τέλος, ένα άλλο σημαντικό γεγονός είναι η ραγδαία πτώση των τιμών του πετρελαίου.Πολύ ραγδαία και όχι χωρίς λόγο.

«Μόλις σκότωσες την Τρόικα!»

Ξεκινώντας απο τα του οίκου μας, στο Ελλαδιστάν έλαβε χώρα το κοσμοϊστορικό γεγονός της ανόδου της ριζοσπαστικής –που μετεξελίχθηκε σε κεντρό- -Αριστεράς στην εξουσία. Η οριακή αυτοδυναμία που πήρε στις εκλογές της 25^ης Γενάρη ο ΣΥΡΙΖΑ τον ανάγκασε να προσωρήσει σε συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛ. Γενικά το πράμα φαίνεται να έχει ενδιαφέρον.Μέσα στο πρώτο τριήμερο διακυβέρνησης, οι νέοι υπουργοί ανακοίνωσαν το πάγωμα μεγάλων ιδιωτικοποιήσεων (ΔΕΗ, Λιμάνι πειραιά, αεροδρόμια κλπ), την επαναπρόσληψη πλήθους μνημονιακών απολυμένων –αρχής γενομένης απο τις καθαρίστριες του Υπ.Οικ. και γενικότερα δήλωσαν εύγλωττα την τάση τους να διαχωρίσουν τη θέση τους απο το Μνημόνιο. Κακάκια έκαναν οι επενδυτές που έσπευσαν να ρευστοποιήσουν, τα spreads εκτινάχτηκαν και η αβεβαιότητα κυριαρχεί. Αλλά αυτό είναι κάτι που διορθώνεται.

Το κερασάκι στην τούρτα –μέχρι τώρα,γιατί δεν ξέρουμε μέχρι πού θα πάει το πράμα- ήταν η χθεσινή βολιδοσκόπιση των προθέσεων της Αθήνας. Οι αποστομοτικές απαντήσεις που έλαβε ο πρόεδρος του EUROGROUP κυρίως απο τον Υπ.Οικ Γιάνη Βαρουφάκη δημιούργησαν ένα τεταμένο κλίμα στις σχέσεις ΕΕ και Ελλάδας. Αποστομοτικές, γιατί ουσιαστικά ο Γιάνης αμφισβητεί ανοιχτά-μέσα στα μούτρα του Ντάισελμπλουμ- το ρόλο του EUROGROUP και της Τρόικα.Για την ακρίβεια δεν το αποδέχεται.Είναι τόσο έντονη η αντίδρασή μας και τόσο μεγάλη η δυσαρέσκεια που προκλήθηκε, ωστε οι μέχρι πρότινος σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ σε Ισπανία-Πορτογαλία να διαχωρίζουν τη θέση τους απο εμάς (που έχει μια λογική, αφού μας έχουν δανείσει κι αυτοί το κατιτίς τους και το θέλουν πίσω).

Με χαρά βλέπω δύο πράματα. Το πρώτο είναι οτι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πρόθεση και το κάνει μέχρι τώρα, να τηρήσει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Κάτι που δε γινόταν ως σήμερα είναι η αλήθεια. Φυσικά είναι νωρίς ακόμη αλλά έτσι φαίνεται. Το δεύτερο είναι οτι στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές μας που κατανοούν το δυσβάσταχτο του Μνημονίου και είναι υπερ μιας πιο λογικης λύσης.Παρά τον αρχικό ενθουσιασμό ωστόσο, διαβλέπω την αποτυχία αυτής της προσπάθειας.Πέραν του πρακτικού ζητήματος που μεταφράζεται στη διαφαινόμενη αδυναμία μας να αποληρώσουμε τα βραχυπρόθεσμα χρέη μας υπάρχει και το ζήτημα της αντίστασης των κυβερνόντων σε παλιές πρακτικές (ρουσφέτια, μίζες κλπ).Θεωρώ οτι αυτό δε θα μπορέσουμε να το αποφύγουμε.

Αυτά τα λίγα σχετικά με την ελληνική πολιτική επικαιρότητα. Τα άλλα δύο σημαντικά γεγονότα της χρονιάς μέχρι τώρα θα ακολουθήσουν σε επόμενη ανάρτηση.

Γιατί η Κριμαία είναι αυτόνομη δημοκρατία στην Ουκρανία; -Μια ιστορία εύθραυστης γεωστρατηγικής

Μετά την αποκαθήλωση του Γιανουκόβιτς από την προεδρία της Ουκρανίας, στις 22 Φεβρουαρίου, όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Κριμαία, αυτή την πολυεθνική χερσόνησο των 2 εκατ. κατοίκων που έχει το καθεστώς αυτόνομης δημοκρατίας. Γιατί;

Η εισβολή ρώσων στρατιωτών στην Κριμαία θέτει πλέον σοβαρά το ερώτημα της απόσχισης της Κριμαίας και η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται σε συναγερμό.

Ένα αυτόνομο πολιτικό καθεστώς
Η αυτόνομη δημοκρατία της Κριμαίας δημιουργήθηκε μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991 από την σοβιετική κυριαρχία. Το τοπικό κοινοβούλιο της Κριμαίας δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει νόμους ωστόσο η δημοκρατία της Κριμαίας είναι οικονομικά αυτόνομη. Διαθέτει, επιπλέον, το δικό της Σύνταγμα. Ωσπου να καθιερωθεί αυτό το Σύνταγμα έγιναν πολλές διαβουλεύσεις μεταξύ Συμφερόπολης και Κιέβου την περίοδο 1992-1998 και το Σύνταγμα ισχύει από το 1999. Ωστόσο αυτό το Σύνταγμα καταγγέλεται από τους αυτονομιστές της Κριμαίας που ζητούν επιστροφή στο Σύνταγμα του 1992.
Παράλληλα, η Σεβαστούπολη έχει ένα ειδικό καθεστώς εντός της Ουκρανίας: Είναι αυτόνομη πόλη σε μια δημοκρατία αυτόνομη. Ο δήμαρχος της Σεβαστούπολης δεν εκλέγεται αλλά διορίζεται από την κυβέρνηση του Κιέβου. Οικονομικά και πολιτισμικά οι Ρώσοι έχουν επιβληθεί στην πόλη της Σεβαστούπολης και η πόλη ζει ουσιαστικά από την παρουσία της ρωσικής αρμάδας που βρίσκεται στο λιμάνι της.

Πότε εντάχθηκε η Κριμαία στην Ουκρανία
Η Κριμαία εντάχθηκε στην Ουκρανία πριν από μόλις 60 χρόνια. Αυτή η χερσόνησος βρισκόταν υπό την κατοχή άλλοτε των Ελλήνων, άλλοτε της Γένοβας, των Οθωμανών ή των Πολωνών. Στον 18ο αιώνα η Κριμαία καταλαμβάνεται από την Ρωσία, επί αυτοκράτειρας Αικατερίνης της ΙΙ, η οποία την χρειαζόταν για να βγάλει τη Ρωσία στη Μεσόγειο και στις ζεστές θάλασσες.
Για να βάλει τέλος στις φιλοδοξίες της Ρωσίας η Οθωμανική Αυτοκρατορία, βοηθούμενη από την Γαλλία του Ναπολέοντα ΙΙΙ, τη Μεγάλη Βρετανία και το βασίλειο της Σαρδηνίας επιτίθεται στην χερσόνησο το 1853. Είναι ο πόλεμος της Κριμαίας, ο πρώτος πόλεμος της σύγχρονης εποχής, ο πρώτος πόλεμος της ιστορίας που έχει φωτογραφηθεί. Αποκορύφωση του πολέμου είναι η κατάληψη της Σεβαστούπολης. Η σύρραξη καταλήγει με 750.000 νεκρούς, την ήττα των συμμάχων και την Ρωσία να συνεχίζει να έχει τον έλεγχο της Κριμαίας.

Οι Ρώσοι ξεζούμισαν την Κριμαία
Στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα, η χερσόνησος γίνεται εξαιτίας του γλυκού κλίματος, ο ονειρεμένος τόπος διακοπών για την ρωσική αριστοκρατία η οποία χτίζει εκεί πολυτελείς βίλες. Όταν αρχίζει η κατάρρευση της σοβιετικής ένωσης αυτή η περιοχή γίνεται τόπος διαμονής Ρώσων αντιμπολσεβίκων που έφευγαν στην εξορία.
Το 1954, ο Νικίτα Χουρτσόφ, Ουκρανός ο ίδιος στην καταγωγή, παραχωρεί την Κριμαία στην Ουκρανία. Πρόκειται για μια συμβολική παραχώρηση αφού η Ουκρανία εκείνη τη εποχή δεν έχει καμία αυτονομία. Μόνο το 1991, όταν η Σοβιετική Ενωση καταρρέει, οι συνέπειες της «δωρεάς» του Χουρτσόφ γίνονται αισθητές. Η Κριμαία βρίσκεται τώρα υπό τον έλεγχο του Κιέβου, με το οποίο δεν έχει πολλά κοινά στοιχεία. Η κεντρική διοίκηση της Ουκρανίας αποφασίζει τελικά το 1992 να δώσει καθεστώς αυτόνομης δημοκρατίας στην χερσόνησο, απόφαση που υλοποιείται με βίαιες συγκρούσεις.

Πηγή: Γιατί η Κριμαία είναι αυτόνομη δημοκρατία στην Ουκρανία; -Μια ιστορία εύθραυστης γεωστρατηγικής [εικόνες] | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/145314#ixzz2uiWZCvY9

...γιατί δε βγαίνει κέρδος από τα πορτοκάλια

Πρώτη ανάρτηση για το 2013 και η αφορμή υπήρξε η επιδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις καταθέσεις των Κυπριακών Τραπεζών.Το πρωί του Σαββάτου, καθήμενος μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, διάβασα την είδηση και ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπό μου.Την ίδια στιγμή, "Τα Σταφύλια της Οργής" που πρόσφατα διάβαζα, μου ήρθαν στο νου.Ορίστε λοιπόν, ένα μικρό απόσπασμα απο το βιβλίο του Τζων Στάινμπεργκ, που αντικατοπτρίζει τις ορέξεις της αδηφάγας Τράπεζας...


"Εκείνο το μικρό δεντροπερίβολο θα ‘ναι τον ερχόμενο χρόνο ένα κομμάτι κάποιου μεγάλου τσιφλικιού, γιατί το χρέος θα ‘χει πνίξει το σημερινό ιδιοκτήτη. Τούτο δω το αμπέλι θα γίνει κτήμα της Τράπεζας. Μόνο οι μεγαλοχτηματίες μπορούν να επιζήσουν, γιατί έχουν και δικά τους εργοστάσια για κονσέρβες. Για να καθαριστούν τέσσερα αχλάδια, να κοπούν στη μέση, να βραστούν και να κλειστούν στον τενεκέ, κοστίζουν όσο να ‘ναι δεκαπέντε σέντσια. Και τ’ αχλάδια κονσέρβα δε χαλνούν. Κρατάνε χρόνια.

Η αποσύνθεση απλώνεται σ’ όλη την πολιτεία και η γλυκερή μυρουδιά είναι μια μεγάλη πίκρα για τον τόπο. Άνθρωποι που μπορούν να κεντρώνουν τα δέντρα και να κάνουν το σπόρο αποδοτικό και μεγάλο, δεν μπορούν να βρουν έναν τρόπο για να φαγωθούν οι καρποί τους. Και η αποτυχία βαραίνει πάνω σε όλη την πολιτεία, σα μια μεγάλη συμφορά.

Τα έργα που έχουν αποδώσει τα κλήματα και τα δέντρα πρέπει να καταστραφούν για να κρατηθούν ψηλά οι τιμές, κι αυτό είναι το πιο θλιβερό, το πιο πικρό απ’ όλα. Ολάκερα φορτία πορτοκάλια πεταμένα καταγής. Άνθρωποι ουρές μίλια μάκρος, ήρθαν για να πάρουν τον καρπό, όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει. Πώς θα αγόραζαν πορτοκάλια προς είκοσι σέντσια τα δώδεκα, σαν είναι στο χέρι τους να κάνουν ένα γύρο με το αυτοκίνητο και να και να τα μαζέψουν τζάμπα; Άνθρωποι με σωλήνες ράντιζαν με πετρόλαδο τα πορτοκάλια και όπως είχαν τύψεις για το έγκλημα που έκαναν, θύμωναν με τον κόσμο που ήρθε να πάρει τον καρπό. Από τη μια, ένα εκατομμύριο πεινασμένοι άνθρωποι, έχοντας ανάγκη να φάνε λίγα φρούτα κι από την άλλη ραντίζουν με πετρόλαδο τα χρυσαφιά βουνά.

Και η οσμή της σαπίλας γεμίζει ολάκερη τη χώρα. Να καίτε τον καφέ για τα καζάνια των βαποριών. Να καίτε το καλαμπόκι για ζεστασιά, κάνει καλή φωτιά. Να πετάτε τις πατάτες μέσα στα ποτάμια και να βάζετε ανθρώπους να φυλάνε τις ακροποταμιές για να διώχνουν τον πεινασμένο λαό που έρχεται να τις ψαρέψει. Να σφάζετε γουρούνια να τα θάβετε κι αποσύνθεση ας κατασταλάζει βαθιά μέσα στη γη.

Ένα τέτοιο έγκλημα ξεπερνά κάθε δημόσια καταγγελία. Μια τέτοια πίκρα είναι ανίκανα τα δάκρυα να τη συμβολίσουν. Όλες μας οι επιτυχίες καταρρέουν μπροστά σ’ αυτή μας την αποτυχία. Εύφορη γη, ολόισιες αράδες δέντρα, ρωμαλέοι κορμοί, καρποί ωριμασμένοι. Και τα ετοιμοθάνατα παιδιά από πελάγρα πρέπει να πεθάνουν, γιατί δε βγαίνει κέρδος από τα πορτοκάλια. Και οι γιατροί της δημαρχίας συμπληρώνουν τα πιστοποιητικά –πέθανε από υποσιτισμό- γιατί τα τρόφιμα πρέπει να σαπίσουν, πρέπει να σαπίσουν με το ζόρι."

Σι Τζιν Πινγκ: Ο Διάδοχος

H κινεζική οικονομία αποτελεί,αναμφίβολα, βαρόμετρο για την παγκόσμια οικονομία.Η επανάσταση που έφερε ο Μαο και οι διάδοχοί του στο Κόμμα είχαν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ιδιόρυθμου πολιτικού συστήματος γνωστού με τον όρο market socialism ή σοσιαλισμο της αγοράς.Έννοιες που θεωρητικά δε συνάδουν,πρακτικά όμως ίσχυσαν και ισχύουν.Η προσπάθεια ριζικών μεταρρυθμίσεων, ειδικά απο την εποχή του Ντενγκ Ζιαο Πίνγκ οδήγησαν σταδιακά στην διαμόρφωση ενός ιδιόμορφου σοσιαλισμού που στηρίζεται σε καπιταλιστικές βάσεις.Αποτελεί ένα ιδιόμορφο υβρίδιο διοίκησης, τα αποτελέσματα του οποίου είναι πολλά και αμφίσημα.

Οι διάδοχοι του, Ζιάο Πινγκ, Ζιάνγκ Ζεμίν και Χου Ζιντάο, έφεραν ένα πιο καπιταλιστικό χαρακτήρα στην κινεζική οικονομία που της επέτρεψε να τρέξει με αξιοζήλευτους ρυθμούς ανάπτυξης για μεγάλο χρονικό διάστημα-ακόμη και σήμερα-αποτελόντας την ατμομηχανή,όπως έχει χαρακτηριστεί,της Παγκόσμιας Οικονομίας.Συγκεκριμένα απο το 1970 η Οικονομία τρέχει με ετήσια ποσοστά μέχρι και 10,5%

Σήμερα αρχίζει και τυπικά η περίοδος ανάληψης της ΓΓ του ΚΚΚ απο τον Σι Τζινπίνγκ και θα ολοκληρωθεί τον Μάρτιο.Ακολουθώντας μια τυπική πορεία ανέλιξης μέσα απο το Κόμμα έφτασε σήμερα να αναλαμβάνει την εξουσία της ανερχόμενης Υπερδύναμης του πλανήτη.Εσωκομματικά,ως συμβιβαστικός χαρακτήρας έχει γίνει αποδεκτός και απο τη συντηρητική και απο τη μετριοπαθή πτέρυγα του Κόμματος.έχει πολλά στοιχήματα να κερδίσει στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της βιοτεχνίας και του Εμπορίου και της σχέσης του με τη μεσαία τάξη της χώρας που αποτελεί τον μισό πληθυσμό και μέχρι τώρα η ηγεσία δεν έχει καταφέρει να την κερδίσει.Η πλειοψηφία αυτή απέχει ουσιαστικά απο τα Κομμουνιστικά ιδεώδη και αγανακτεί με τον υπέρμετρο πλουτισμό των ατόμων της εξουσίας.

Οι σημαντικότερες όμως προκλήσεις για τον Τζινπίνγκ αφορούν την πάταξη της διαφθοράς, τον χαρακτήρα της εξωτερικής πολιτικής που θα  ακολουθήσει αλλά και να διατηρήσει ζεστή την ατμομηχανή της οικονομίας για να συνεχιστεί η ανάπτυξη.

Είναι κοινό μυστικό πλέον ότι η νομενκλατούρα της πολιτικής εξουσίας στην Κίνα επιδεικνύει υπέρμετρο πλουτισμό χωρίς να διατηρεί έστω ένα χαμηλό προφίλ. Απο την άλλη μεριά, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζεί λιτά με πολύ χαμηλά εισοδήματα.Αποτέλεσμα είναι να έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων της χώρας.Η ευπορία των Κινέζων πολιτικών οφείλεται εν πολλοίς σε χρηματισμούς,όπως συμβαίνει και σε όλες τις εκφάνσεις της κινεζικής κρατικής μηχανής.Ο νέος πρόεδρος υπόσχεται να το αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο αλλά σύμφωνα και με διεθνείς αναλυτές θα μείνει στα λόγια.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η Κίνα έχει να επιδείξει μια πιο επιθετική συμπεριφορά. Η παρακμάζουσα αμερικανική ισχύς και η ανάπτυξη που βιώνει τα τελευταία χρόνια της δίνουν τη δυνατότητα να γίνει η ισχυρότερη δύναμη του πλανήτη.Οι στρατιωτικοί της εξοπλισμοί έχουν αυξηθεί και προχωράει σε πιο επιθετικές ενέργειες όπως η πιο δυνaμική διεκδίκηση των νησιών Σενκάκου απο την Ιαπωνία.

Μένει πλέον να δούμε στην πράξη ποιά θα είναι η στάση του νέου Κινέζου προέδρου.Θα αλλάξει σελίδα στην Κινεζική Ιστορία ή θα συνεχίσει την πολιτική των προκατόχων του?

Μια αF-4ορμή για ένταση και ζυμώσεις

Οι σχέσεις μεταξύ Συρίας και Tουρκίας δοκιμάζονται γι ακόμη μια φορά με αφορμή την κατάρριψη του τουρκικού F-4.Ένα περιστατικό που έρχεται να τεντώσει τα νευρα και τις αντοχές πρωτίστως της Τουρκίας αλλά και της Συρίας και της διεθνούς κοινότητας

Η Τουρκία έχει πάρει ξεκάθαρη θέση σχετικά με την κατάσταση στη γείτονα, αποκυρήσσοντας τις πρακτικές του Άσαντ και τασσόμενη με την αντιπολίτευση δείχνει την κατεύθυνση στην οποία κινείται.Ωστόσο, το τελευταίο περιστατικό δημιουργεί πίεση στην κυβέρνηση Ερντογάν για την ανάληψη άμεσης δράσης,καθώς η εικόνα του αποφασιστικού, στιβαρού ηγέτη που ο Ερντογάν χτίζει με κόπο όλα αυτά τα χρόνια δέχεται σοβαρό πλήγμα,μετά και την κρίση στις Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις.Η κλιμάκωση της κατάστασης προς τέρψη του τουρικού λαού δε φαίνεται πολύ πιθανή.Προς το παρόν εξετάζονται λύσεις όπως η επίξειξη δύναμης με ισχυρή στρατιωτική παρουσία στα σύνορα με τη Συρία και η δημουργία μιας ζώνης ασφαλείας στην περιοχή.Παράλληλα εξετάζεται και η δημιουργία ενός ανθρωπιστικού διαδρόμου που θα βοηθήσει στην εισδοχή Σύριων μεταναστών.

Σε περιφερειακό επίπεδο, η Τουρκία παλεύει να ενισχύσει την επιρροή της στις χώρες του Αραβικού Κόσμου και να πα΄ρει καλύτερη θέση στη νέα κατάσταση που δημιουργείται στην περιοχή με αφορμή την Αραβική Άνοιξη.Ο κυριότερός της ανταγωνιστής σε αυτή την κούρσα είναι το Ιράν που υποστηρίζει θερμά το καθεστώς Άσαντ.Επιπλέον, η τουρκική εξωτερική πολιτική βασίζει σε τεντωμένο σκοινί, καθώς πασχίζει να διατηρήσει καλές σχέσεις με τους γείτονές της αλλά φαίνεται να απομακρύνεται απο την πολιτική των μηδενικών προβλημάτων που εγκανίασε το νυν Υπ.Εξ Αχμέτ Νταβούτογλου.

Σε διεθνές επίπεδο, η αναποφασιστικότητα της διεθνούς κοινότητας σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Συρίας έχει οδηγήσει σε λήψη χαλαρών μέτρων εναντίον του καθεστώτος αφενός, αφετέρου αποπνέει μια παθητικότητα που μέχρι τώρα μόνο επιτρέπει στο πρόβλημα να γίνεται οξύτερο με την έξαρση της βίας μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και αντικαθεστωτικών.Αυτό φάνηκε και στη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σχετικά με την κατάρριψη του τουρκικού αναγνωριστικού.Επιπλέον, η προσφυγή της τουρκίας στο ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ φανερώνει ότι δεν είναι έτοιμη να αναλάβει μια μονομερή ενέργεια εναντίον της Συρίας και προσπαθεί να εμφανίσει στο πλευρό της ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα.

Απο τη μερια της η Συρία βλέπει τη θέση της να χειροτερεύει μερα με την ημέρα.Η αδυναμία του Μπασάρ Αλ Άσαντ να καταπνίξει τους αντικαθεστωτικούς και να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθίσειςπου θα οδηγήσουν σε μια ομαλή μετάβαση σε ένα δημοκρατικό καθεστώς τον οδηγεί να εντείνει τη χρήση βίας που με τη σειρά της οδηγεί σε πολλούς νεκρούς αμάχους.Η αντικαθεστωτική παράταξη αντιμετωπίζει αρκετές δυσκολίες κυρίως λόγω του ουσιαστικού κατακερματισμού της που δεν της επτρέπει να κινηθεί ενωμένα εναντίον του Άσαντ,γεγονός που ο τελευταίος εκμεταλευεται όσο μπορεί για να κερδίσει χαμενο έδαφος.

Περιφερειακά και διεθνώς, η Συρία παραμένει πολιτικά αποκλεισμένη μέχρι η κατάσταση να αλλάξει προς κάποια κατεύθυνση.Το περιστατικό με το τουρκικό αεροσκάφος πάντως μπορεί να φαίνεται ότι πρόσθεσε έναν ακόμη πονοκέφαλο στο συριακό καθεστώς , αλλά επιπλέον έδωσε και μια εικόνα δύναμης και βεβαιότητας προς τα έξω, αφού η συριακή αεράμυνα έδειξε ότι είναι σε θέση να υπερασπιστεί την εδαφική και εναέρια κυριαρχία της.

To δίχτυ

Το Δίχτυ

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη 


http://www.youtube.com/watch?NR=1&feature=endscreen&v=3q-iJy5XRqI 

Δουλειά δεν είχαμε, makeover κάναμε…

Η κριτική γι’αυτό το  δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει με αναφορές στο πρωτότυπο του Στιγκ Λάρσον. Μια ταινία με συνοχή, ευρηματικό σενάριο, ανατροπές, σεξουαλικές διαστροφές και οικονομικά σκάνδαλα που δημιουργούσε μια εξαιρετική ατμόσφαιρα και κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Το στοιχείο όμως που την κάνει μοναδική και ανεπανάληπτη τριλογία είναι η Σουηδία, η γλώσσα, η κουλτούρα, τα Volvo βρε αδερφε!!!

Όταν άκουσα ότι θα βγεί αυτό το makeover δυσανασχέτησα. Όταν όμως έμαθα ΄το θα το σκηνοθετούσε ο Φίντσερ σκέφτηκα να είμαι επιφυλακτικός και αντικειμενικός, καθότι ο τύπος μας έχει εκπλήξει ευχάριστα και δυσάρεστα. Το τρέιλερ με έκανε να αλλάξω άποψη και να μην δω την ταινία με αρνητική διάθεση.

Το ξεκίνημα της ταινίας με έριξε ψυχολογικά. Το τραγούδι ήταν μια σκέτη ηχορρύπανση και δεν έβρισκα και πολύ νόημα. Πιο πολύ μου θύμισε έναρξη κάποιας αμερικανικής σειράς από αυτές που βλέπουμε με το κιλό. Η συνέχεια ήταν ευτυχώς καλύτερη αλλά δε στάθηκε ικανή να αλλάξει την αρχική μου υπόθεση. Η ταινία είναι αχρείαστη. Η εκδοχή αυτή χαλάει το κλίμα της ταινίας. Ο Ντάνιελ Κρέγκ δίνει το προσωπικό του στοιχείο στον χαρακτήρα του Μπλόομκβιστ και τα καταφέρνει αρκετά καλά. Δε νομίζω ότι υστερεί σε κάτι σε σχέση με τον αντίστοιχο Σουηδό ηθοποιό. Η Λίζμπετ όμως πιστεύω ότι υστερούσε αρκετά σε χέση με την αντίστοιχη της σουηδικής εκδοχής.  Πιο νωθρή, όχι τόσο δυναμική και όχι τόσο πειστική όσο απαιτούσε ο ρόλος. Και αυτά τα υψηλά κριτήρια με τα οποία κρίνω  την Ρούνεϊ Μάρα μου τα δημιούργησε η αρχική ταινία. Νομίζω πως μόνο οι Στέλαν Σκάρσγκγιαρντ ( Μάρτιν Βάνιερ) και Κρίστοφερ Πλάμερ (Χένριχ Βάνιερ) ανταποκρίθηκαν εξαιρετικά στο ρόλο τους. Ο Πλάμερ κατ’εμέ ήταν καλύτερος από τον Σβεν Μπερτιλ-Τάουερ του σουηδικού.

Αναπόφευκτα, η ταινία θα συγκριθεί με την αντίστοιχη σουηδική και γνώμονάς της θα είναι αυτή. Και η πλάστιγκα πανηγυρικά γέρνει στην εκδοχή του Λάρσεν. Το σενάριο είναι πιο δεμένο και συναρπαστικό και ενισχύεται από την υπέροχη σουηδική γλώσσα και τα αντίστοιχα τοπία. Ο χαρακτήρας της Λίζμπετ ενσαρκώνεται πιο ζωντανά, έχει ψυχή και σε τρομάζει με τη γλαφυρότητα και την αληθοφάνεια της υποκριτικής. Και το βασικότερο όλων. Η σουηδική εκδοχή είναι πολύ πιο σκληρή, ωμή και κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο ακόμη και στις τελευταίες σκηνές. Με λίγα λόγια, ο Φίντσερ έχασε βαθμούς δημιουργώντας μια αχρείαστη ταινία. Νομίζω τα επίθετο ‘αχρείαστη’ την χαρακτηρίζει απόλυτα.